Einde aan de naïviteit

Naïef? Misschien… Begin dit jaar was ik op bezoek bij het Russische consulaat in Amsterdam. Het gesprek met de handelsvertegenwoordiger van de Russische Federatie ging met name over waterstof. En vooral over hoe Rusland in de toekomst een belangrijke leverancier van Nederland kan worden.

De spanningen rond de Oekraïne speelden al op de achtergrond. Maar als journalist verkies  ik interesse – of misschien nieuwsgierigheid – al gauw boven een uitsluitend of vooringenomen politiek standpunt. Bovendien was er op dat moment alleen nog maar sprake van een dreiging. Toegegeven, geheel ontspannen was ik toch ook weer niet toen ik het consulaat aan het Museumplein in Amsterdam betrad.

Een valkuil van redelijk denkende mensen is dat ze denken dat anderen ook uiteindelijk redelijk zullen zijn.

De agressieve aanval van Rusland op de Oekraïne bracht mij, en ik denk velen met mij, in verwarring. Tot het laatste moment dacht ik dat het toch niet zou gebeuren en dat de waarschuwingen van de VS en NATO ook onderdeel waren van het internationale spel. Putin zou toch niet de economie van Rusland op het spel zetten? Toch wel, dus.

Een valkuil van redelijk denkende mensen is wellicht dat ze denken dat anderen ook uiteindelijk redelijk zullen denken. Toen ik 9 november 2016 wakker werd met de onverwachte verkiezingswinst van Trump, zag ik hem met zijn kinderen en met name zijn jongste zoon op het podium staan. Ik dacht: die wordt wel milder als president. Niet dus. Hij bleek uiteindelijk een narcistische ontwrichter van de democratie.  Zoals er nu ook types in de Nederlandse politiek rondlopen. Het druist tegen alle redelijkheid in, maar ze zijn er. En er zijn ook nog eens enorme hordes mensen die ze volgen. Misschien moeten we ophouden om daar mild over te zijn.

Industriële productie

Ik begrijp het daarom volkomen dat we alle economische banden met de Russische federatie willen verbreken. Ook bijvoorbeeld lof voor BP dat haar belang van 19,75 procent in het Russische Rosneft opgeeft. Het bedrijf zou door de verkoop aan het eind van dit kwartaal ruim 22 miljard euro moeten afschrijven. Geen gratis actie dus. Ik ben daarom ook benieuwd wat er gebeurt met Russische belangen in de Europese industrie. Zo zijn verschillende opslagterminals en zelfs installaties in de Nederlandse en Vlaamse havens deels of geheel in handen van Russische bedrijven.

In korte tijd worden rigoureuze beslissingen genomen. Niet zonder gevolgen. En ook zijn de puzzels nog niet helder. Zo kondigt de Duitse regering weliswaar de investering aan in twee LNG-terminals, maar die zijn natuurlijk niet in een paar nachten gebouwd. Eén daarvan betreft een terminal in Brunsbüttel die Gasunie aan het ontwikkelen is. De gesprekken met de Duitse overheid over de bouw zijn in de afrondende fase. Gasunie hoopt nog dit jaar te kunnen starten met het aanleggen van de terminal.

De komende lente en zomer zijn mogelijk de bestaande LNG-terminals en grootschalige ondergrondse opslagfaciliteiten tot het maximum te vullen met bijvoorbeeld Amerikaans schaliegas en extra invoer uit het Midden-Oosten. We kunnen natuurlijk met ons allen zo veel mogelijk doen om minder gas te gebruiken, maar op de korte termijn komen we niet veel verder dan de thermostaat een graadje lager draaien. En er zijn plannen om de industriële productie waar kan wat terug te schakelen.

Economisch isolement van Rusland is blijkbaar nodig en daarom moeten we zelf ook de tering naar de nering zetten. Hoezeer het bovendien ook indruist tegen de voordelen van verbinding en wederkerigheid. Er lijkt daar mogelijk weinig ruimte voor, net zo zeer dat er voorlopig een einde is gekomen aan de redelijkheid. Daar hoeven we in de huidige fase sowieso niet naïef over te zijn.

 

Delen:

breg@industrielinqs.nl